رویکردی جامعه شناختی بر زندگی رضا عباسی (با بررسی برخی تک نگاره ها)

دربارۀ رضا عباسی پژوهش های بسیاری صورت گرفته و تحقیقات بسیاری درزمینۀ آثار او و مکتب نقاشی اصفهان، که خود بنیان گذارش بوده، انجام شده است. باوجوداین، دورۀ میانی زندگی وی همچنان در هاله ای از ابهام قرار دارد. این زمان، دورانی از سرکشی و آزادی اوست که شاید در زندگی کمتر هنرمندی تا آن زمان روی داده باشد. این مقاله می کوشد برپایۀ منابع به جای مانده از دورۀ شاه عباس اول و پژوهش های انجام شده دربارۀ آثار این هنرمند بارویکردی جامعه شناسانه به تحلیلی جامع تر از دوران میانی زندگی رضا عباسی دست یابد. در این تحقیق، به شیوۀ تاریخی ـ اسنادی و با استفاده از روش کتابخانه ای به بررسی زندگی هنری رضا عباسی و دورۀ دوم زندگی وی پرداخته شده است. طبق نظریات مطرح در جامعه شناسی هنر، محدودۀ دانش فرد با تماس و ارتباط و مشاهده در سطح وسیع افزایش می یابد. همین ارتباط و نزدیکی به ساحت اجتماع باعث شده است موضوعات و انسان های روزمره به عنوان تک عنصر نگار های رضا عباسی مطرح شوند. او، با مهارتی که در کار خود داشت، نوعی دیدگاه واقع گرایانه و تاحدی انتقادی را از جامعۀ زمان خود عرضه داشته است.